Ook vandaag blijven we nog in de staat Utah (UT). Op het programma staat Bryce Canyon. Dit National Park staat bij de Amerikanen die we tot nu toe gesproken hebben hoger aangeschreven dan de Grand Canyon. Ook bij Belgen die al een gelijkaardig trip als de onze gedaan hebben, hoorden we hetzelfde. Onze verwachtingen zijn dus hoog.
Maar vooraleer we bij Bryce Canyon N.P. aankomen, passeren we Red Canyon, een onderdeel van Dixie National Forest. Zoals de naam laat vermoeden, zien we roodgekleurde rotsen. Deze rode kleur is trouwens geen lachertje voor hotel- en moteluitbaters, het laat al wel eens blijvende sporen na op hun spierwitte handdoeken. In alle hotels/motels in (de buurt van) Utah zie je waarschuwingen. En als je deze felrode rotsen ziet, geloof je hen op hun woord.
Op het moment dat we hier voorbij rijden, zijn ze in het Dixie National Forest ook een gecontroleerde brand aan het uitvoeren. Al horen we van Amerikaanse toeristen dat dit soort branden vaak eindigt in niet gecontroleerde branden en een hoop miserie.
Maar ons bezoek aan Bryce Canyon N.P. is niet in gevaar! En de mensen die we gesproken hebben, hebben alvast niet gelogen. Wat een uitzichten! De Canyon op zich is misschien niet zo imposant als de Grand Canyon, maar het kleurenspel is fantastisch! Heel wat uitkijkpunten en wandelpaden boven en in de canyon bieden heel wat moois!
Na een paar uur hier rondgewandeld en gereden te hebben, besluiten we naar ons motel door te rijden, zodat we nog eens een avond op tijd arriveren en het wat kalm aan doen.
